Empati, insan olmanın en değerli yönlerinden biri. Ancak her şeyin fazlası gibi, sürekli empati yapmak da insanı yorabilir. Özellikle sağlık çalışanları, öğretmenler, psikologlar ve ailede “dinleyici” rolünü üstlenen bireyler bir süre sonra empati yorgunluğu adı verilen bir duruma girebiliyor.

Bu kişiler, başkalarının sıkıntılarını dinledikçe kendi sınırlarını kaybediyor, zamanla kendi duygularını bastırarak içsel bir tükenmişlik yaşıyor.

Uzmanlara göre empati yorgunluğu yaşayan bireylerde şu belirtiler sıklıkla görülüyor:

Sürekli yorgun ve isteksiz hissetme

Duygusal donukluk, hissizlik

Kaygı, uykusuzluk ve sinirlilik hali

Yardım etme isteğinin azalması

Suçluluk duygusuyla karışık mesafe koyma çabası

Klinik Psikolog İpek Demir, şu uyarıda bulunuyor:

“Başkalarına destek olmak bir erdemdir, ama kendinize destek olmadan sürdürülebilir değildir. Empati sınır gerektirir.”

Kendine zaman ayırmak: Gün içinde duygusal olarak yalnız kalabileceğin 15-20 dakikalık molalar ver.

Duygusal hijyen: Gün sonunda seni etkileyen duyguları yaz veya biriyle paylaş.

Profesyonel destek: Özellikle mesleki yükü ağır olan bireyler için terapi desteği önemlidir.

Sınır koymayı öğrenmek: “Şu an seni dinleyemem ama sonra konuşalım” demek, kötü biri olduğun anlamına gelmez.