Sessizlikte Büyüyen Düşünceler

Gün içinde yoğunluk, ses, ekranlar ve işler düşüncelerimizi bastırır. Ama gece olduğunda ve her şey sustuğunda; beyin sanki kendine kalır.

Kimi zaman uykuyu bölen bir kaygı, kimi zaman anlam arayışı…

Gece, zihnin en dürüst olduğu zaman dilimidir.

Gündüz beynimiz dış uyaranlara odaklıdır. Gürültü, konuşmalar, görevler…

Ancak gece, bu uyaranlar ortadan kalkar ve beyin dikkatini iç dünyaya çevirir.

İşte bu yüzden gece, daha çok kendimizi ve hayatı sorguladığımız zaman dilimidir.

Gece vücutta melatonin artar; bu hormon sadece uykuyu değil, aynı zamanda duygusal dalgalanmaları da etkiler. Aynı zamanda serotonin dengesi, ruh hâlimizi etkileyerek düşünceleri daha derin ve bazen karamsar hâle getirebilir. Beyin gece, hem biyolojik hem duygusal olarak daha hassastır.

Gün boyunca bastırılan endişeler, gece sessizliğinde su yüzüne çıkar. Özellikle yalnızlık duygusu, geçmişe dönük pişmanlıklar ya da gelecek kaygısı en çok gece düşünülür. Bu yüzden gece düşünceleri her zaman objektif olmayabilir.

Hayır. Gece saatleri aynı zamanda yaratıcı düşüncenin de yükseldiği saatlerdir. Yazarlardan bilim insanlarına kadar pek çok kişi, en yaratıcı fikirlerini gece üretmiştir. Sessizlik, ilhamın da dostudur.

Gece gelen düşünceler belki daha yoğun, daha karmaşık ama daha gerçektir. Çünkü o saatlerde kimseye bir şey kanıtlamak zorunda değiliz. Sadece kendimizle kalırız. Ve bazen, en net cevaplar yalnızca o sessizlikte gelir.