ZAMANIN GERİSİNDE BIRAKTIĞIMIZ BİZ

Eski eşyalar, eski fotoğraflar ya da eski bir şarkı… Bizi geçmişe çeken şey, o zamandaki “biz”dir. Çünkü insan yalnızca bir anıyı değil, o anıyla birlikte kendisini de özler.

Nörologlara göre nostalji, beynin stresle başa çıkma yollarından biri. Bellek, travmatik olaylardan çok huzurlu anıları seçerek zihinsel dengeyi korumaya çalışır. Yani geçmişin güzel hatırlanması, hayatta kalma refleksi.

Sosyologlar diyor ki: “Hızla değişen dünya, insanı geçmişin sabitliğine özlem duymaya iter.” Günümüz kararsız, belirsiz, aşırı hızlı. Eski ise netti, tanıdıktı, ritmimizi bozmazdı.

Eskiyi özleriz çünkü:

Anlam daha fazlaydı

Bağlar daha kuvvetliydi

Her şey bu kadar kolay ulaşılır değildi
Ve ne garip ki: zor olan daha çok iz bırakır.

Eskiye saplanmak değil, anlamını bilerek hatırlamak

Hatıraları üretkenliğe çevirmek (yazmak, anlatmak, yaşatmak)

Geçmişle bugünü barıştırmak
Çünkü en güçlü insan, geçmişi inkâr etmeden bugünü inşa edendir.