Kahvenin Osmanlı’ya Gelişi

Kahve 16. yüzyılda Yemen üzerinden İstanbul’a ulaştı. Kısa sürede kahvehaneler açıldı ve halk arasında büyük ilgi gördü.

Kahvehaneler yalnızca içecek tüketilen mekânlar değil; aynı zamanda sohbet, edebiyat, politika ve tartışma alanları haline geldi.

Kahvenin toplumda hızlı yayılması, devlet yönetimini endişelendirdi.

Bazı ulema kahveyi “bidat” ilan ederken, yöneticiler kahvehaneleri siyasi dedikoduların merkezi olarak görmeye başladı.

I. Murad döneminde kahvehaneler kapatıldı ve kahve içmek yasaklandı.

Osmanlı’da kahve yasaklarının en serti IV. Murad döneminde uygulandı.

Sigara ve içkiyle birlikte kahve de yasaklandı. Yasaklara uymayanların ağır şekilde cezalandırıldığı rivayet edilir.

Rivayetlere göre padişah, gece kıyafet değiştirip sokaklarda dolaşarak yasaklara uyanları bizzat kontrol ederdi.

Yasaklara rağmen kahve kültürü tamamen silinmedi.

Halk gizli kahvehanelerde kahve içmeye devam etti.

Evlerde ve kapalı mekânlarda kahve tüketimi sürdü.

Yasaklar uzun ömürlü olmadı ve kısa süre içinde kaldırıldı.

Bugün kahve, Osmanlı mirasının önemli bir parçası olarak kabul ediliyor.

Türk kahvesi UNESCO tarafından “Somut Olmayan Kültürel Miras” listesine alındı.

Yasaklanmış bir içecek, yüzyıllar sonra kültürel bir simgeye dönüştü.