Şimdi iş var, ama hayat yok.
Üniversite mezunları, diplomalı işçiler, beyaz yakalılar... Hepsi aynı cümlede birleşiyor:
“Maaş geliyor ama yetmiyor.”

Birçok genç yetişkin asgari ücret ya da biraz üzeri maaşla çalışıyor.

Kira, fatura, ulaşım ve temel gıda giderleri maaşı neredeyse sıfırlıyor.

Tatil, birikim, sosyal hayat... bunlar artık “lüks” değil, ulaşılamaz hayaller.

Sadece fiziksel değil, psikolojik yorgunluk da artıyor.
Yetişkinlik artık sadece çalışmakla değil, tükenmemekle ölçülüyor.
Bir sosyal medya paylaşımında şöyle yazıyor:

“Sabah işe gidiyorum, akşam freelance. Bir de araya hayat sığdırmam bekleniyor.”

Üniversite mezunları iş bulamıyor, bulan da geçinemiyor.
Psikolojik danışmanlık, mühendislik, öğretmenlik... Maaşlar var ama geçim hesabı hâlâ ekside.

Ekonomist Dr. Sibel Y.:

“Türkiye’de artık geçim göstergesi; maaş değil, ekstra ne yaptığın sorusuyla ölçülüyor.”

Aileden ayrılmak, ev tutmak, faturaları ödemek, dışarıda yemek yemek...
Tüm bunlar, geçmişte “normal”di.
Bugünse sadece ayrıcalıklı bir kesimin yapabildiği şeyler hâline geldi.