Kimi sabah aynaya bakıp moral verir, kimi sokakta yürürken sessizce konuşur. Kimi de içinden tartışır, hesap yapar, karar verir. Psikologlar bu durumu net bir şekilde açıklıyor: Bu bir bozukluk değil, bilişsel beceridir.

Düşünceleri düzenler

Stresi azaltır

Zihinsel prova yapma imkânı sunar

Karar verme hızını ve doğruluğunu artırır

Öz-farkındalığı geliştirir

Kendiyle konuşmak; beynin prefrontal korteksini aktive eder. Bu da, “üst düzey düşünme” ve problem çözme becerilerini artırır.

Toplum, “kendiyle konuşanı deli” olarak etiketler. Oysa ruh sağlığı uzmanları, kişinin iç sesini dışa vurmasının sağlıklı bir “duygu düzenleme stratejisi” olduğunu vurguluyor. Tehlike; gerçeklikten koparak sesli varlıklarla konuşma başladığında başlar.

“İç sesle konuşmak, beynin düşünceyi ‘sesli hale’ getirip işlemeye başlamasıdır. Bu bireyin farkındalık düzeyini artırır, içsel rehberliğini besler. Ancak bu konuşmalar gerçek kişilerle diyalog sanısına dönüşürse bir değerlendirme gerekir.”

Kendinle yüksek sesle konuşmaktan çekinme

Duygularını iç sesinle analiz et

Zihinsel provayı konuşarak yap (sunum, karar, açıklama)

Kendi düşünce hatalarını yakalamak için bu yöntemi kullan

Ama seslerin “sahibini” sorgulamayı unutma