BETONUN GÖLGESİNDE BİR KÜLTÜR: MAHALLE

Türkiye’de 90’lı yıllara kadar çocukların hayatında önemli yer tutan mahalle kültürü, son 20 yılda adım adım silinmeye başladı. Sokak aralarında oynanan körebe, istop, sek sek gibi oyunlar yerini dijital ekranlara, kalabalık komşuluk ilişkileri yerini yalnız apartman yaşantılarına bıraktı.

Günümüzde çocuklar artık evlerinden dışarı çıkmadan vakit geçiriyor. “Mahalle arkadaşlığı” kavramı yerini ekran başındaki dijital dostluklara bıraktı. Park ve oyun alanlarının sayıca yetersiz kalması da çocukları kapalı mekânlara mahkûm etti.

Çocuk gelişim uzmanları, dijital bağımlılığın küçük yaşlarda sosyal iletişim becerilerini zayıflattığını belirtiyor. Mahalle kültürünün yok olması, çocuklarda paylaşma, iş birliği ve empati gibi değerlerin eksilmesine yol açıyor.

Aileler, artan trafik, şehir içi tehditler ve güvensizlik duygusuyla çocuklarını sokağa bırakmakta tereddüt ediyor. Bu durum, çocukların doğal öğrenme ve sosyalleşme ortamlarını sınırlandırıyor.

Eskiden her çocuk, sokakta büyür, ağaca tırmanır, düşer, kalkar, başkasının annesinden azar işitir, komşunun sofrasında yemek yerdi. Bugünse bireysellik ön planda, oyunlar tablet ekranına sıkışmış durumda.

Uzmanlara göre, mahalle kültürünün yeniden canlandırılması için belediyelerin güvenli oyun alanlarını artırması, okullarda geleneksel oyun saatlerinin teşvik edilmesi ve ailelerin çocuklarını kontrollü şekilde sokağa yönlendirmesi gerekiyor.