Uzm. Klinik Psikolog Gülce Tarhan’a göre, bu döngüye giren bireylerin en büyük ortak noktası, kendi sorumluluklarını başkalarına yüklemeleri ve yaşamı ertelemeleri.

“Kendine acıyan insan, değişemez. Çünkü her acı, sorumluluğu başkasına atmanın bahanesine dönüşür.”

Bu döngüye giren bireylerde şu belirtiler sık görülüyor:

Hayatını sürekli geçmişle kıyaslama

‘Benim kaderim böyle’ düşüncesi

Değişim ihtimalini reddetme

Sürekli başkalarının mutluluğunu kıskanma

Kendine acımayı bırakmanın ilk adımı, yaşadığın tüm zorluklarda kendi duruşunu görmek. Çünkü ancak bu farkındalıkla bir çıkış yolu çizilebilir.

Her sabah “bugün neyi değiştirebilirim?” sorusuyla başla.

Geçmişi değil bugünü yaz: Günlük tut.

Sosyal medyada başkalarının hayatına değil, kendi duyguna odaklan.