KAYBOLAN EL SANATLARI: ZANAATKÂRIN SON NESLİ
KAYBOLAN EL SANATLARI: ZANAATKÂRIN SON NESLİ
Semerci, yorgancı, kalaycı... Bir zamanlar mahallenin ustalarıydı, şimdi yok olma tehlikesiyle karşı karşıyalar. Geleneksel el sanatları neden unutuluyor, nasıl yaşatılabilir?
SESLERİ SOLAN MESLEKLER
Bir zamanlar her sokakta bir zanaatkâr vardı. Semerciler at arabalarını donatır, yorgancılar dikiş sesleriyle avluları şenlendirirdi. Kalaycıların teneke tok sesleri çocukların oyunlarına karışırdı. Şimdi o sesler yok.
TEKNOLOJİ DEĞİL, İLGİ ÖLDÜRÜYOR
Bu sanatlar yalnızca teknolojiye değil, ilgiye de yenildi. Gençler arasında çırak bulmak imkânsız hale geldi. Oysa bu işler yalnızca geçim kapısı değil, kültürel bir aktarımdı.
GELECEĞE NE KALACAK?
Kültür araştırmacıları, geleneksel el sanatlarının unutulmasının kimlik erozyonuna yol açtığını belirtiyor. Çözüm ise net: Belediyelerin destek programları, zanaat festivalleri ve usta-çırak burs sistemleri...
SON USTALARIN ÇAĞRISI
“Bu işi bırakınca dükkân da, gelenek de kapanacak” diyen son nesil ustalar, kültür politikalarının artık somut adımlar atmasını bekliyor.
Yorumunuz başarıyla alındı, inceleme ardından en kısa sürede yayına alınacaktır.
