TOPLUMSAL HOŞGÖRÜ: FARKLILIĞI KABUL ETMEK Mİ, GÖRMEZDEN GELMEK Mİ?

Hoşgörü, sadece katlanmak mı yoksa gerçekten anlamaya çalışmak mı? Farklı fikir, yaşam ve kimliklerle bir arada yaşamanın zorlaştığı bir çağda, toplumsal hoşgörünün sınırlarını yeniden sorguluyoruz.

BİRLİKTE YAŞAMANIN İNCELİĞİ ÜZERİNE DERİN BİR BAKIŞ Dünyada ve ülkemizde farklılıklar giderek daha görünür hale geliyor. Kimlikler, yaşam biçimleri, inançlar ve düşünceler… Hepsi bir arada yaşamak zorunda. Peki, biz gerçekten “hoşgörülü” bir toplum muyuz? Sosyal medyada "herkes fikrini söylesin" diyenle, o fikre küfür eden aynı topluma ait. Mahallemizde farklı biriyle karşılaştığımızda yüzümüzdeki ifade mi yoksa kalbimizdeki niyet mi hoşgörüyü belirliyor? HOŞGÖRÜ NE DEĞİLDİR? Katlanmak değildir. Katlanmak, içten içe bir rahatsızlık taşır. Hoşgörü ise farkı anlamaya çalışır. Sessizlik değildir. "Karışmam" demek, çoğu zaman ilgisizliktir. Hoşgörü, aktif bir çaba ister. Üstten bakmak hiç değildir. “Sen de insansın canım” demek, hoşgörü değil, kibirle yoğrulmuş bir dışlamadır. NEDEN ZORLAŞTI? Kutulara sıkıştırılan kimlikler: İnsanlar ya “bizden” ya “ötekinden” oluyor. Arada kalmak yok gibi. Dijital yankı odaları: Sadece kendi gibi düşünenleri takip eden birey, farklı fikre tahammül edemez hâle geliyor. Ekonomik krizler ve belirsizlikler: Kaygılar arttıkça, insanlar farklı olana suç yükleyerek kendi kimliğini savunmaya çalışıyor. BİRLİKTE YAŞAMANIN KÜLTÜRÜ: HOŞGÖRÜ NASIL GELİŞİR? Merak edin: Farklı olanı dinleyin. “Neden böyle düşünüyor?” diye sorun. Genellemeyin: Bireyi değil grubu yargılayan her cümle, önyargıyı büyütür. Temas kurun: Aynı masaya oturmak, ekran başından konuşmaktan daha etkilidir. SON SÖZ: Toplumsal hoşgörü, sadece bir slogan değil; her gün yeniden inşa edilen bir davranıştır. Ve bu inşa, bazen sadece bir tebessümle başlar…