Haydi gözünü kapa ve düşün:
Ortasında tek bir sandalye olan bir masa…
Masada yarım içilmiş bir çay.
Yanında açılmamış bir mektup.
Kırık uçlu bir kalem.
Ve arkaya yaslanmış bir gölge…
Belki geleni beklemiş, belki gitmek isteyip kalmış biri…
Bu tabloyu gören herkes başka bir şey hissedecek:
Biri terk edilişi…
Biri pişmanlığı…
Biri de kendi içindeki yalnızlığı...
KARMAKALEM notu:
Bazen bir masa bile roman gibidir...
Yeter ki susan sandalyeye sor nasıl geçti ömür.
– E.Y.