İnsanın içinde öyle sessizlikler olur ki, dışarısı ne kadar gürültülü olursa olsun o sessizlik hiç dağılmaz.
Bazı geceler mesela…
Ne uykuda dinlenirsin, ne uyanıkken yaşarsın.
Kafandaki seslerle kavga etmeden uyuyamazsın, sustursan bile ne söylediklerini unutamazsın.
Çünkü bazı suskunluklar bağırmaz… ama seni içinden çürütür.
Ve sonra bir sabah, aynaya bakarsın...
Yüzünde bir şey değişmemiştir ama senin bildiğin o eski ‘sen’ gitmiştir.
Kimseye anlatamazsın.
Anlatsan da kimse anlayamaz.
Çünkü bazı kırılmalar cam gibi ses çıkarmaz.
Sadece insanı içinden parça parça eder.
— E.Y.