Her insanın bir defteri vardır.
Kimisi kilitli, kimisi çizgili, kimisi karalanmış...
Ama bazı defterler vardır ki hiç kapatılmaz.
Çünkü içinde “yarım kalmış” bir cümle, bir isim, bir el yazısı vardır.
Kapanmayan defterin adı bazen aşk olur, bazen kırgınlık, bazen sadece “keşke”...
Ve insan ne yaparsa yapsın, o sayfa rüzgârla değil,
gözyaşıyla kapanır.
Bir bakarsın yıllar geçmiş…
Ama o son yazdığın cümle hâlâ oradadır:
“İyiyim deme, inanırım.”
AÇIK DEFTER notu:
Bazı hikâyeler bitti sanılır. Ama satır aralarına gizlenmiş bir cümleyle hep devam eder.
– E.Y.