Zaman, birçok şeyi yıpratır. Renkler solar, yollar tozlanır, hatıralar bile bazen silikleşir. Ama öyle güzellikler vardır ki, zamanın eli onlara ulaşamaz. Ne yıllar ne moda değişimleri ne de teknoloji onları gölgeleyebilir. Çünkü o güzellikler, insanın kalbine işlemiş, ruhuna dokunmuştur. Bir annenin şefkati mesela… Asırlardır değişmedi. Gelişen dünya, anneliği daha farklı yorumlasa da, bir çocuğun annesinin kucağında bulduğu huzur hâlâ aynı sıcaklıkta. Veya dostluk… Gerçek dostluk; menfaatten uzak, içten bir tebessümle yan yana durabilmek… Hangi çağda olursak olalım, kıymetini yitirmez. Bir türkünün içtenliği, bir kitabın kokusu, eski bir fotoğrafın hatırlattıkları… Bunlar da eskimeyen güzelliklerdendir. Çünkü duygularla beslenirler. Göz alıcı yeni şeyler kısa sürede heyecanlandırır bizi ama asıl kalıcı olan, duygusal bağ kurduklarımızdır. Günümüz dünyası hızla değişiyor. Dijital çağ, yapay zekâ, sosyal medya… Ama insani değerler, sıcak bir selam, yürekten gelen bir teşekkür hâlâ en etkili iletişim dili. Güzelliğin tanımı değişse de; içtenlik, samimiyet, vefa gibi kavramlar, çağlar üstü güzelliklerdir. Belki de arada bir durup düşünmek gerek: Bugün hayatımda hangi güzellikler var? Hangilerini koruyorum, hangilerini unuttum? Çünkü bazı güzellikler vardır ki, onları kaybettiğimizde yerini dolduracak bir şey yoktur.