Yoruldum.
Ama “yoruldum” demek bile lüks olmuş.
Çünkü bir kere söylersen,
"Abartıyorsun" derler.
İki kere söylersen,
"Zayıf düştün" derler.
Üçüncüsünde zaten kimse dinlemez.
O yüzden susuyorum.
Yorgunluğumu omuzlarıma,
Kırgınlığımı iç çekişlerime gizliyorum.
Güldüğümde fark edilmiyor.
Ama gülmediğimde herkes “neyin var?” diye soruyor.
Belki de bu yüzden içim sessiz.
Çünkü bazı yorgunluklar ne uykuyla geçer,
Ne de konuşmakla hafifler.
Sadece geçmesini beklersin.
Ve her geçen gün, seni de götürür biraz daha…
“Bazı yorgunluklar vücudu değil, hayatı taşımaktan gelir.”
— E.Y.