Hayatta en çok gölgesi uzun olan ağaçları severiz.
Serinletir, korur, bizi güneşin yakıcı yüzünden saklar.
Ama hiç düşündünüz mü; gölgesi kısa olan ağaçlar da vardır.
Onlar, gölgeleriyle değil, dimdik duruşlarıyla var eder kendilerini.
Bazen insanlar da böyledir. Kimisinin koruyan, sarıp sarmalayan, sahip çıkan bir gölgesi vardır.
Kimisi ise gölge yapmaz kimseye; sadece kendi ayakta kalır.
Biz, hep başkalarına gölge olmak zorunda olduğumuzu zannederiz.
Oysa belki de önce kendi köklerimizi derine indirmemiz gerekiyordur.
Çünkü kökü sağlam olmayan hiçbir ağaç, gölgesini uzun tutamaz.
3 Maddede Özet:
-
Gölgesi kısa olan ağaç da ağaçtır, özü aynı kalır.
-
İnsan önce kendi kökünü güçlendirmelidir.
-
Başkalarına yetebilmek, önce kendine yetmekle başlar.