Sabah kalktım, sosyal medyada şöyle bir gezindim: Herkes koşuyor. Birileri bir yere yetişmeye çalışıyor, birileri bir şeylere yetişememekten şikâyetçi. Gündem hızla değişiyor. Dün konuştuğumuz şey, bugün “eski haber”.   Ama merak ediyorum: Bu hızın yönü var mı?   Siyaset, ekonomi, medya, teknoloji… Her şey hızlandı ama anlam azaldı. Artık düşünmeye vakit yok. Hissetmeye ise hiç.   Bir karar alınırken kimse durup sormuyor: Bu gerçekten gerekli mi? Bu toplumun ruhuna iyi gelir mi? Bu çocukların geleceğini nasıl etkiler?   Koşmak güzel şeydir. Ama yönsüz koşmak, sadece yorulmak demektir.   Bugün “Fikir Penceresi”nden dışarı bakınca, bir yarış pistine dönüşmüş bir ülke görüyorum. Kuralsız, tabelasız, haritasız bir pist.   Ve aklıma şu geliyor: “Sürekli hızlanmak, varış değil; savruluş getirir.”   Soru: Son zamanlarda gerçekten düşündüğün bir karar verdin mi? Yoksa sadece sürüklendin mi?