İzmir'de temizlik işçilerinin iş bırakma eylemi sonrası oluşan çöp dağları bir kez daha gösterdi ki mesele sadece hijyen değil, sosyal adaletin kendisidir. Kenti saran koku, sadece çöpten değil; çözümsüzlükten, görmezden gelinmiş emekten ve siyasi gösterişten yükseliyor.   Şov Değil, Çözüm!   Belediye başkanları, birkaç partili, bürokrat ve gönüllüyle birlikte ellerine süpürge alıp sokak sokak çöp topluyor. Niyet güzel ama bu bir çözüm değil. Çöpün kamerası var, işçinin mutfağı yok! Kamuoyuna "çalışıyoruz" mesajı vermek için yapılan bu hamleler, işçinin hakkını değil, sadece algıyı temizliyor.   Asıl Soru Şu: Neden İşçiler Grevde?   Bir belediyede işçi maaşını alamıyorsa, bu sadece finansal değil, yönetimsel bir krizdir. Temizlik işçisi maaşını alamıyor ama belediye kültür sanat afişleriyle süsleniyor. Önce teri silinmemiş alnın hakkını teslim edeceksin, sonra konser düzenleyeceksin. Tersiyse, bu düzenin kokusu çöpü bile bastırır.   Yalnızca Çöp Değil, Onur Birikiyor   İzmir’in sokaklarında sadece çöp değil, biriken sabır da var. Biriken umut, kırılan güven, verilen oyların karşılığında görülmeyen alın teri… Belediye yönetimleri, sosyal belediyecilikle halkla ilişkiler PR’ını karıştırmamalı.   Üç Maddede Gerçek:   1. İşçinin alacağı, belediye bütçesinin en öncelikli kalemi olmalıdır.   2. Temizlik eylemleri, sembolik değil, sistematik çözümlerle aşılmalıdır.   3. “Birlikte çöp topluyoruz” pozları yerine, birlikte yönetiyoruz anlayışı kurulmalıdır.