Düşünüyorum da…
Bir gün herkes susarsa, kelimeler ölür mü?
İnsanlar konuşmayı bıraktığında, anlam da biter mi?
Ya da belki de tam tersidir… Susunca başlar gerçek konuşma.
Çünkü en ağır cümleler sessizlikle kurulur.
Belki de bu yüzden, kavga ederken en son susarız.
Çünkü susmak, vazgeçmek değil; söyleyecek her şeyi çoktan söylediğini bilmektir.
Ve insan bazen susarak bağırır.
Öyle yüksek, öyle derinden ki…
Onu ancak kendi yüreği duyar.
3 Maddede Özet:
-
Susmak, çoğu zaman vazgeçmek değil, her şeyi söylemiş olmaktır.
-
Sessizlik, kelimelerin yetmediği yerdir.
-
En derin bağırışları insan kendi sessizliğinde duyar.