Her sabah uyanırken pencerenizi açarsınız… Kimisi gökyüzüne bakar, kimisi sokağın telaşına. Ama asıl pencere içeridedir: Zihninizin, kalbinizin, vicdanınızın penceresi. Oradan neye bakarsanız, hayat size onu gösterir. Modern insanın en büyük çıkmazı şu: Çok şey biliyor ama az şey düşünüyor. Bilgiyi yutuyor ama hazmetmiyor. Düşünceyle çarpışmak yerine, hazır kalıplarla yetiniyor. Oysa bir fikir, başka bir fikrin karşısında değil; bir fikrin içinde büyür. Zıtlıkla değil, derinlikle güçlenir. Bugün kendinize şu soruyu sorun: "Ben son zamanlarda hangi düşüncemle yüzleştim?" Belki bir önyargıyla. Belki bir kalıp cümleyle. Belki yıllardır bana ait sandığım ama aslında hiç sorgulamadığım bir kabulle... Bazen susmak, bazen sormak en büyük düşünsel devrimdir. Her cevabın içinde yeni bir soru gizlidir çünkü. Ve o sorular, insanın zihninde yepyeni pencereler açar. Bakmayı değil, görmeyi seçin. Duymayı değil, dinlemeyi öğrenin. Ezberlemeyi değil, anlamayı arzulayın. Çünkü fikirler, ancak özgür ruhlarda yankı bulur.