Modern psikolojinin çıkmazlarında kaybolan insan, maneviyatın sunduğu içsel dinginliği yeniden keşfetmek zorunda. Ruhun dengesini kurmak için sadece terapi değil, anlam da gerekir. Giriş: Sessizce Soran Ruh İnsan, sadece etten kemikten ibaret değildir. Ruhsal derinliğimiz, hayatla kurduğumuz ilişkinin de yönünü tayin eder. Ne zaman ki iç dünyamızda bir çatlak oluşur, o zaman dış dünyadaki sesler daha gürültülü hale gelir. İşte burada devreye giren şey, “anlam”dır. Psikoloji Neyi İyileştirir, Maneviyat Neyi Tamamlar? Psikoloji, travmaları onarmayı, davranışları değiştirmeyi hedefler. Ancak “neden yaşıyorum?”, “acının bir karşılığı var mı?”, “huzur nedir?” gibi soruların cevabını sadece bilimsel çerçevede bulmak güçtür. Bu noktada maneviyat devreye girer. İnanan bir yürek için acı, sabrın mihenk taşıdır. Teslimiyet, psikolojik dirençtir. Affetmek, terapi kadar etkili bir arınmadır. Şükür ise negatif duygulara panzehirdir. Ruhun Tedavisi: Üçlü Dayanak Farkındalık: Kendini tanımak, önce susup içe bakmakla başlar. Anlam: Yaşananların boşuna olmadığını bilmek, ruhu ayakta tutar. Bağ: Yalnız olmadığını, Yaradan'la bir bağı olduğunu hissetmek, en güçlü manevi destektir. Son Söz: “İnsan ne zaman ki içindeki boşluğu anlamla doldurur, o zaman yara sızlamaktan vazgeçer.”