Anne olmak… Bir kelimeyle tarif edilemeyecek kadar derin bir duygu. Kadın, anne olduğunda sadece çocuk doğurmaz; yeni bir kimlik doğurur. Artık adı başka türlü anılır: “Ali’nin annesi, Ayşe’nin annesi…” Anne olmak, fedakarlığın ötesinde bir yok oluştur bazen. Kendi isteklerini, hayallerini, ihtiyaçlarını ertelemek… “Çocuğum yesin de ben yemesem de olur.” derken, aslında kendi varlığından bir parça daha bırakmak… Ama anne olmanın psikolojisi sadece vermek değildir. Anne, çocuğuna kendini değil, hayatı hazırlamalıdır. Kendisini yok ederek değil, kendini var ederek ona örnek olmalıdır. Çünkü çocuk, annesinin güçlü ya da zayıf olmasından çok, mutlu olmasını ister. Mutlu anne, mutlu çocuk demektir. Anne olmak, bir yolculuktur. Bu yolculukta mola vermek de, yorulmak da hakkındır. Unutma, mükemmel anne yoktur; iyi niyetli ve çabalayan anne vardır. “Anne olmak, bir ömür dua olmak demektir.”