Bugünlerde kelimeler ucuzladı. Ağzımızdan çıkanın gönle nasıl düştüğünü düşünmez olduk. Oysa bir kelime, bir insanı diriltebilir de öldürebilir de… Bir bakış, bir söz, bir susuş; hepsi insanın ruhunda iz bırakır. Hz. Mevlana der ki: “Söz, ağızdan çıkar; ama kulakta değil, gönülde yankılanır.” Bir insana “Sen yapamazsın” dediğinde, sadece cümle kurmazsın; ona inancını da zayıflatırsın. Bir çocuğa “Aferin, seninle gurur duyuyorum” dediğinde, yalnızca övmezsin; ona kendini güçlü hissettirirsin. Kelimeler, insanın içinin aynasıdır. Kalbin nasılsa, dilin de öyledir. Bu yüzden Peygamber Efendimiz, “Ya hayır söyle, ya sus.” buyurmuştur. Çünkü susmak bazen en hayırlı sözdür. Zarar vermeyen, kalp kırmayan… Bugün kendimize soralım: Dilimizden dökülen hangi kelime, hangi gönülde yara açtı? Hangi kelimemiz, hangi gönüle merhem oldu? “Dil yarası, kılıç yarasından derindir.”